Arcydzieła muzyki organowej - Zeszyt 10 - Muzyka francuska XVII-XVIII w. Część 2

Francuska muzyka organowa okresu baroku przez lata opierała się na kompozycjach wykorzystywanych w liturgii, mimo to z biegiem czasu kompozytorzy zaczęli traktować swoje utwory z większą swobodą. Szczególnym zmianom uległy części Offertorium, które były coraz bardziej rozbudowywane, aż wreszcie stały się wieloczęściowymi fantazjami. Kompozytorzy coraz częściej opierali, szczególnie krótsze części swoich wieloczęściowych utworów, na popularnych we Francji tańcach (m.in. allemande, courante, sarabande i gigue). W ten sposób powstała forma francuskiej suity organowej. Jednak choć były to utwory silnie inspirowane tańcami, to nigdy nie stały się świeckimi „klasycznymi” suitami, które tańczono na dworach, zaś praktyka alternatim była wykorzystywana przez wiele lat.

Wybrani kompozytorzy niniejszej publikacji:

Pierre Du Mage – bez wątpienia jeden z największych organistów francuskich okresu baroku. Pobierał lekcje u samego Louis Marchanda, którego nazywał „mistrzem”. Organy w Saint-Quentin, które w 1701 roku ukończył Robert Clicquot, były dla niego inspiracją do napisania Premier Livre d’orgue, która zawiera obecną w niniejszym zbiorze Suite du Premier ton.
Louis-Nicolas Clérambault – ceniony i poważany francuski organista działający przede wszystkim w Paryżu. Piastował stanowisko organisty w kilku słynnych kościołach tego i miasta, w tym w St. Sulpice. Choć komponował w klasycznym stylu francuskim, w jego twórczości zaobserwować można elementy ze stylu włoskiego. W prezentowanym zbiorze zamieszczono jego Suite du Deuxième Ton. Kompozycja, mimo iż w swoich założeniach miała charakter sakralny, bardzo ściśle nawiązuje do tańców.
Jean Adam Guilaina – naprawdę nazywał się Adam Wilhelm Freinsberg i był niemieckim organistą i klawesynistą. Niemniej mimo swojej narodowości tworzył w klasycznym stylu francuskim.
Jean François Dandrieu – choć dziś w dużej mierze zapomniany, uważany był za jednego z najwybitniejszych kompozytorów swoich czasów. Renomę przyniosła mu przede wszystkim twórczość klawesynowa. Często rewidował i przerabiał swoje kompozycje, dlatego niektóre części jego utworów organowych są prawdopodobnie transkrypcjami wcześniej skomponowanych utworów na inne instrumenty.
Louis-Claude Daquin – zawarty w niniejszym tomie utwór opiera się na szwajcarskiej kolędzie śpiewanej w języku francuskim.

Niniejsza publikacja kierowana jest do szerokiego grona odbiorców. Utwory w nim zawarte mogą być wykorzystywane do celów pedagogicznych w szkolnictwie muzycznym, jak również przez organistów kościelnych i koncertujących, jako urozmaicenie liturgii, recitali i koncertów organowych.