Arcydzieła muzyki organowej - Zeszyt 9 - Muzyka francuska XVII-XVIII w. Część 1

W drugim tomie cyklu Arcydzieła muzyki organowej, pragniemy przedstawić wybrane kompozycje muzyki włoskiej muzyki organowej, okresu renesansu i baroku. Intensywny rozwój muzyki wokalnej w XVI-wiecznych Włoszech przyczynił się także do dynamicznej ewolucji muzyki instrumentalnej, a w szczególności organowej.

Zbiór zawiera 9 utworów różnych kompozytorów włoskich: Andrea Gabrieli, Claudio Merulo, Girolamo Frescobaldi, Bernardo Storace, Bernardo Pasquini i Domenico Zipoli.

Ze względu na ogromną różnorodność włoskich kompozycji organowych, wywodzących się w główniej mierze z utworów wokalnych, zachęcamy do zapoznania się z wybranymi dziełami czołowych twórców okresu renesansu i baroku. Niniejszy zbiór kierujemy do szerokiego grona odbiorców, ponieważ utwory w nim zawarte mogą być wykorzystane nie tylko do celów pedagogicznych w szkolnictwie muzycznym, ale również przez organistów kościelnych i koncertujących jako ciekawe urozmaicenie liturgii, recitali i koncertów organowych.

W czwartym tomie cyklu Arcydzieła muzyki organowej przedstawiamy wybrane kompozycje angielskiej muzyki organowej okresu renesansu i baroku.

Zbiór zawiera wybrane kompozycje południowoniemieckiej muzyki organowej XVII i XVIII wieku.

W pierwszym tomie cyklu Arcydzieła muzyki organowej, pragniemy przedstawić wybrane kompozycje niderlandzkiej muzyki organowej, przełomu renesansu i baroku. Wyjątkową indywidualnością tego okresu, był Jan Pieterszoon Sweelinck, którego twórczość jest szczytowym osiągnięciem w muzyce XVI i XVII wieku.

Niniejszy zbiór składa się z fantazji organowych oraz cykli wariacyjnych, bazujących na tematach zaczerpniętych z tańców i pieśni. O ile wariacje można wykonywać zarówno na klawesynie jak i na organach, to fantazje przeznaczone są wyłącznie na organy, ze względu na zastosowanie maniery echa możliwej do uzyskania na dwóch manuałach. Zbiór kierujemy do szerokiego grona odbiorców, ponieważ utwory w nim zawarte mogą być wykorzystane nie tylko do celów pedagogicznych w szkolnictwie muzycznym, ale również przez organistów kościelnych i koncertujących jako ciekawe urozmaicenie liturgii, recitali i koncertów organowych

W 12. zbiorze największą część stanowią utwory z tzw. Warszawskiej Tabulatury Organowej oraz z Tabulatury Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego (która funkcjonuje pod dwiema innymi nazwami, jako: Tabulatura Marcina Leopolity oraz Tabulatura Łowicka). Tom uzupełniają także pojedyncze kompozycje z Tabulatury Christiana Loeffelholtza, Tabulatury Augusta Nörmingera, a także lutniowe opracowanie na organy.