klawesyn

W pierwszym tomie cyklu Arcydzieła muzyki organowej, pragniemy przedstawić wybrane kompozycje niderlandzkiej muzyki organowej, przełomu renesansu i baroku. Wyjątkową indywidualnością tego okresu, był Jan Pieterszoon Sweelinck, którego twórczość jest szczytowym osiągnięciem w muzyce XVI i XVII wieku.

Niniejszy zbiór składa się z fantazji organowych oraz cykli wariacyjnych, bazujących na tematach zaczerpniętych z tańców i pieśni. O ile wariacje można wykonywać zarówno na klawesynie jak i na organach, to fantazje przeznaczone są wyłącznie na organy, ze względu na zastosowanie maniery echa możliwej do uzyskania na dwóch manuałach. Zbiór kierujemy do szerokiego grona odbiorców, ponieważ utwory w nim zawarte mogą być wykorzystane nie tylko do celów pedagogicznych w szkolnictwie muzycznym, ale również przez organistów kościelnych i koncertujących jako ciekawe urozmaicenie liturgii, recitali i koncertów organowych

Koncert F-dur na klawesyn z dwoma manuałami przypomina w koncepcji weimarskie aranżacje Bacha koncertów solowych na instrumenty klawiszowe. Tutaj "Koncert włoski" w kontrastowy sposób został zestawiony z „Uwerturą w stylu francuskim” h-moll, będącą aranżacją wcześniej skomponowanej Suity c-moll. 

Cyrkulacje i fugorytmia na klawesyn (lub fortepian) Andrzeja Henryka Bączyka odwołują się do barokowego dyptyku ˝Preludium i fuga˝, którego niezrównanym mistrzem był i nadal pozostaje Jan Sebastian Bach.

Zbiór utworów (etiudy i kaprysy, duety i miniatury, formy cykliczne, cadenzy...) o przeznaczeniu dydaktycznym i koncertowym dla uczniów - skrzypków i altowiolistów, na wszystkich etapach nauki gry.

Rekomendowany przez znanych i cenionych polskich Pedagogów - Państwa Renatę i Janusza Gajowników. Polecamy gorąco wszystkim zainteresowanym pedagogom i uczniom szkół muzycznych.

Autorka utworów zawartych w tym starannie wydanym zbiorze dzieł lirycznych na skrzypce oraz ich transkrypcje na altówkę jest praktykującym instrumentalistą i pedagogiem znającym doskonale potrzeby i problemy uczniów na poszczególnych etapach edukacji artystycznej. Dlatego wychodzi naprzeciw tym potrzebom i tworzy utwory o przepięknej melodyce, umożliwiające rozwój techniki skrzypcowej.

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze są cennym materiałem dydaktycznym. Ich zaletą jest to, że posiadają bardzo zwięzłą formę, która nie jest nużąca dla młodych wykonawców, tj. uczniów, którzy bardzo chętnie sięgają po te ćwiczenia i je wykonują.

Do publikacji dołączono oddzielną wkładkę z utworami w duecie i z akompaniamentem.

Ta nowa seria ma służyć jako przewodnik po muzyce fortepianowej XVI-XIX wieku dla uczniów fortepianu i klawesynu, a także innych wczesnych instrumentów klawiszowych. Każdy tom zawiera utwory znanych i mniej znanych kompozytorów z jednego kraju lub regionu. Głównym celem serii jest poszerzenie repertuaru i wiedzy stylistycznej zarówno pianistów, jak i klawesynistów, przy jednoczesnym przedstawieniu dobrych utworów i typowych gatunków opartych na oryginalnych źródłach. Nasze wydanie zachowuje wskazania wykonawcze rękopisów kompozytorów i współczesnych wydań.

Ta nowa seria ma służyć jako przewodnik po muzyce fortepianowej XVI-XIX wieku dla uczniów fortepianu i klawesynu, a także innych wczesnych instrumentów klawiszowych. Każdy tom zawiera utwory znanych i mniej znanych kompozytorów z jednego kraju lub regionu. Głównym celem serii jest poszerzenie repertuaru i wiedzy stylistycznej zarówno pianistów, jak i klawesynistów, przy jednoczesnym przedstawieniu dobrych utworów i typowych gatunków opartych na oryginalnych źródłach. Nasze wydanie zachowuje wskazania wykonawcze rękopisów kompozytorów i współczesnych wydań.

Klawesynista, dyrygent i organista Gustav Leonhardt uchodził za pioniera historycznej praktyki wykonawczej. W latach 1968-1978 wykonał transkrypcje klawesynowe kilku kompozycji Bacha na skrzypce bez akompaniamentu lub wiolonczelę. Teraz te transkrypcje są udostępniane nam przez jego ucznia, słynnego klawesynistę Siebe Henstrę, na podstawie odręcznych notatek, które Leonhardt używał podczas swoich własnych wykonań.

Publikacja opracowana dla fletu prostego sopranowego, z tzw. palcowaniem angielskim (barokowym). Zawiera materiały na pierwsze dwa lub trzy lata nauki, oferując wybór z 600 lat literatury muzycznej. Uczy również podstaw techniki artykulacji. Tom zawiera utwory z akompaniamentem fortepianu lub klawesynu, a ponadto muzyczny mini leksykon. Instrukcje tekstowe są opracowane w trzech językach: niemieckim, angielskim i węgierskim.

W tomie Łatwe kwartety oprócz niezależnych autorów można znaleźć szereg prac, które można wykonać razem, tworząc zestawy. W ten sposób z krótkich utworów, które można również stosować osobno, mogą powstać cykle, które mogą ożywić mały koncert krajowy, pokaz instrumentu lub program występu na uroczystą okazję. Oprócz sekwencji tańców renesansowych, aranżacji chórów Bacha, dzieł chóralnych i tańców klasycznych, zróżnicowana treść obejmuje także ruchy romantyczne odpowiednie do przyjemnego tworzenia muzyki domowej.

Zbiór Łatwe Tria z serii Ad libitum oferuje bogaty wybór 22 prostych utworów na kameralne tria dla początkujących instrumentalistów. Ten tom zawiera nie tylko najprostsze aranżacje pieśni ludowych i transkrypcje utworów wokalnych renesansu i wczesnego baroku, ale także łatwe do wykonania fragmenty dzieł wielkich kompozytorów, takich jak J. S. Bach, G. F. Händel i J. Haydn oraz utwory znanych ulubionych kompozytorów (Terzetto Mozarta z Czarodziejskiego fletu; Oda do radości Beethovena). Szczególną rzeczą jest mało znana wersja popularnej piosenki dla dzieci zaaranżowanej przez Mozarta („Ah, vous dirai-je, maman”) w aranżacji jednego z synów Bacha, J. Ch. Ks. Kawaler.

Partie instrumentalne: I: Skrzypce / Flet / Obój / Wibrafon, II: Skrzypce / Flet / Obój / Wibrafon / Klarnet, III: Altówka / Wiolonczela / Fagot / Marimba.

50 transkrypcji nuta po nucie (note-for-note transcriptions) nagranych solówek Milesa Davisa, które można zagrać na dowolnym instrumencie C.

Publikacja zawiera muzykę organową i klawesynową kompozytorów działających na dworze salzburskim od początku XVI wieku do końca arcybiskupstwa w 1803 roku. Siegbert Rampe wybrał wartościowe i niezbyt wymagające technicznie utwory, głównie z wcześniej niepublikowanych źródeł, które można wykorzystać w nabożeństwach lub przedstawieniach koncertowych.

8 Tańców Polskich według Ksiąg Głosowych „Amoenitatum Musicalium Hortulus“ z 1622 r. w opracowaniu Anny Marii Pawelec na instrumenty: flet I (flet prosty I) - flet II (flet prosty II) - perkusja - fortepian (klawesyn) - skrzypce I - skrzypce II - altówka (skrzypce III) - wiolonczela.