nuty na fortepian i...

Cztery utwory na kontrabas, na które składają się Preludium, Burleska, Nocturne i Tarantella, zostały skomponowane w 1968 roku. Do dziś są bardzo popularne wśród kontrabasistów, choć ich wykonanie jest niezwykle trudne.

Trzecia, ostatnia część szkoły Holgera Sassmanshausa na kontrabas. W tej części znajdziemy wiele duetów, a także utworów na kontrabas i fortepian.

Koncert skrzypcowy g-moll został zrekonstruowany z zaginionego koncertu skrzypcowego, który zachował się wyłącznie w opracowaniu Bacha na klawesyn, a mianowicie jako Koncert klawesynowy f-moll (BWV 1056). Partii skrzypiec w tej partyturze towarzyszy partia fortepianu stworzona w przejrzysty sposób, tak aby dać swobodę interpretacji i możliwość uzupełniania harmonii według własnego uznania akompaniatora.

- Partytura fortepianowa oraz dwie partie skrzypiec solo (wersja urtekstowa i z adnotacjami historycznymi)
- Zawiera szczegółowe informacje o genezie, wydaniach historycznych i oznaczeniach tempa Beethovena
- Z komentarzem dotyczącym praktyki wykonawczej (zasób online), dostarczającym historycznych wskazówek dotyczących wykonania tej sonaty (ang.)

Edycja George'a Speckerta przedstawia motywy filmowe w łatwych, atrakcyjnych aranżacjach na skrzypce i fortepian.
Oprócz najlepszych tytułów Hansa Zimmera, Lalo Shifrina i Harolda Arlena, tom zawiera klasyczne tematy, które zyskały popularność dzięki ich zastosowaniu w filmach, na przykład „Taniec węgierski” Johannesa Brahmsa, który był znany z „Wielkiego dyktatora”, a także Johanna Straussa „The Blue Danube” wykorzystany w „2001 - A Space Odyssey”.
Mniej znany jest fakt, że Walt Disney był chwalony za mistrzowskie wykorzystanie muzyki klasycznej w jednym z jego pierwszych pełnometrażowych filmów „Fantasia” oraz że Stanley Kubrick bardzo skutecznie wykorzystywał wielkie dzieła klasyczne w praktycznie wszystkich swoich filmach. Melodie w tym wydaniu są łatwe do odczytania i na pewno są zabawne.

Dziesięć sonat Beethovena na fortepian i skrzypce, obok tych Mozarta, stanowi serce tego gatunku muzyki klasycznej. Idąc śladem późnych sonat Mozarta, Beethoven pozwala partii skrzypiec na coraz większą niezależność od partii fortepianu.

Dziesięć sonat Beethovena na fortepian i skrzypce, obok tych Mozarta, stanowi serce tego gatunku muzyki klasycznej. Idąc śladem późnych sonat Mozarta, Beethoven pozwala partii skrzypiec na coraz większą niezależność od partii fortepianu.

6 najpiękniejszych tang argentyńskich w aranżacji na wiolonczelę z towarzyszeniem fortepianu. Są wśród nich takie standardy, jak „El choclo”, perełki Eduardo Arolasa i Rosendo Mendizabala oraz mniej znane utwory, jak „El día que me quieras” Carlosa Gardela. Nuty w tej publikacji są napisane w prostym, a jednocześnie pięknym opracowaniu dla wiolonczelisty, zwięzłe i stylistycznie dostosowane do partii fortepianu.