Drożdżowski Mirosław

Kolejna gratka dla gitarzystów klasycznych przygotowana przez Mirosława Drożdżowskiego. Sześć sonat wiolonczelowych Benedetto Marcellego opracowanych na gitarę solo, ma układ 4-częściowy (szybka - wolna - szybka - wolna). W częściach szybkich występują wyraźnie zarysowane linie melodyczne, natomiast w częściach wolnych znajdujemy akcenty patetyczne z melodyką o silnie nasyconej ekspresyjności. W formie zwrócone są jeszcze ku przeszłości, w wyrazie oscylują do stylu galant.

˝Mirosław Drożdżowski oddaje do rąk gitarzysty zbiór niezwykły. Są to bowiem aranżacje utworów muzycznych, znanych dotąd przede wszystkim z wykonań na instrumentach o zupełnie innych od gitary klasycznej, brzmieniach. O ile bluesy i piosenki country and western są kojarzone z gitarą (elektryczną bądź akustyczną), o tyle trudno sobie wyobrazić ragtimy, boogie-woogie czy orkiestrowe utwory Glenna Millera wykonywane na ˝klasycznym pudle˝. A jednak Drożdżowskiemu się to udało. To jeszcze jeden dowód na to, że dobra muzyka jest uniwersalna i możliwa do wykonania na każdym instrumencie, tylko trzeba do niej znaleźć właściwy klucz.
Drożdżowski wydawał dotychczas głównie zbiory własnych kompozycji (wyjątkiem są niezwykle interesujące aranżacje kolęd i pastorałek). Tym razem jednak postanowił sprawdzić się w roli dla siebie nietypowej. Niektórzy bowiem traktują aranżację jako rodzaj opracowania utworu, tak aby można go było dostosować do potrzeb odbiorcy. Dla innych aranżacja staje się wyzwaniem. To właśnie ci drudzy, potrafią wydobyć z utworu nieznane dotąd ˝smaczki˝, nowe zakamarki w linii melodycznej. Oryginalność takich rozwiązań powoduje, że muzyczna ˝perełka˝ zaczyna błyszczeć nowym blaskiem. Autor tego zbioru należy do ludzi twórczych, którzy w świecie nut szukają własnej drogi nie tylko na swojej pięciolinii, ale i tej zapełnionej przez innych. Dla tych, którzy mają możliwość obserwować rozwój jego twórczości, ˝The USA guitar˝ nie będzie zaskoczeniem. Mam przyjemność obcować z muzyką uprawianą przez M. Drożdżowskiego od kilku lat. Słucham jego kompozycji wykonywanych przez innych, ale i przez niego samego. Podziwiam zdolność i łatwość improwizacji, w której nieraz nuty sypią się jak z przysłowiowego rękawa, a nieraz ciągną się wolno i dostojnie, nadając właściwy klimat. Podobnie z utworami przedstawionymi w tym zbiorze. To duża miejętność oddać charakter muzyki, zwłaszcza znanej, mającej określoną i utrwaloną stylistykę, tak, aby nie utracić jej wartości a nawet jeszcze ją wzbogacić. Aranżacje amerykańskich ˝hitów˝ oraz hymnu USA, dokonane przez Mirosława Drożdżowskiego powinny niewątpliwie znaleźć się w rękach każdego gitarzysty, któremu satysfakcję sprawia odkrywanie w muzyce czegoś nowego.˝Witold Stawski. (wstęp do książki)

10 wariacji, które z zamierzenia charakterystycznego dla twórczości Mirosława Drożdżowskiego pozostają utrzymane w tradycyjnych środkach kompozytorskich. Tematy są autorskie lub zapożyczone z muzyki ludowej, a jeden oparty jest na znanym przeboju The Beatles Let it be. W poszczególnych wariacjach mamy techniki legata gitarowego, arpeggia, flażoletowe, łamane oktawy, tremolo, ornamentację i grę akordową (w tym rasqueado). Mniej zaawansowani znajdą tu Małe wariacje. 

Dwadzieścia sześć walców to doskonały materiał pedagogiczny pozwalający na równomierny rozwój osobowości artystycznej początkującego i średnio zaawansowanego gitarzysty. Autor nawiązuje w nich do świetlistej spuścizny słynnych kompozytorów południowoamerykańskich i hiszpańskich piszących utwory na gitarę klasyczną takich jak: A. Barrios Mangore, H. Villa-Lobos, A. Lauro, J. Arcaz i innych. Do książki dołączona płyta CD z mistrzowskim wykonaniem niektórych walców przez Marka Mikulskiego.

Publikacja zawiera 15 łatwych utworów, w opracowaniu Mirosława Drożdżowskiego na gitarę klasyczną, w zapisie nutowym dla początkujących gitarzystów.

W doborze skupiliśmy się na mniej znanych, a niewątpliwie wartych przypomnienia utworach wybitnych kompozytorów XVIII, XIX i początku XX wieku. Celowo pominęliśmy Fryderyka Chopina. Został on bowiem opublikowany w osobnych zbiorkach: "Fryderyk Chopin na gitarę" i "Fryderyk Chopin na 2 gitary". 
Gitarowe transkrypcje zawarte w niniejszym zbiorze są wyrafinowaną, artystyczną wizją muzyki kompozytorów polskich, żyjących na przestrzeni dwustu lat od połowy XVIII do połowy XX wieku. Praca nad utworami w opracowaniu Mirosława Drożdżowskiego sprawi satysfakcję nawet najbardziej wymagającym gitarzystom.